عجب فصلیه پاییز

کوچکتر که بودم از پاییز بدم میامد. دبیرستان که رفتم حس کردم پاییز یه کمی دلگیره. دانشگاه که رفتم دیدم قشنگ تر از پاییز هیچ مقطع زمانی نیست. برگ های خشک و هزار رنگ که روی زمین می ریزند و زیر پای تو آروم می گن: خش...

نه! شایدم می گن: آخ...

درخت ها هم دیگه اون موجودات سابق نیستند. کم کم انگار دارن لخت می شند! دارن می گن هر چی دارم مال تو. سهم من از دنیا همین چندتا دونه برگ هست که اونم برای تو

خودشون رو سبک می کنند. مثل اینکه کچل شدن! انگار غم شادی دارند!!

آره غم شاد!

هر چی داره باخته. هر چی داره رو ریخته به پات...

آره دیگه؛ درختا همشون عاشق شدن!

حالا دیگه پاییز فصل از بی قراریه من شده

پاییز فصل عاشقی درختاست...