مجلس و احمدی نژاد

طرح سوال از رئیس جمهور که چندی پیش اعلام وصول شده بود با خبر عدم رضایت نمایندگان ملت در مقابل پاسخ های فرستادگان احمدی نژاد وارد فاز جدیدی شد.

شطرنج پیچیده مجلس و دولت وارد مرحله جدیدی خواهد شد. از این پس دولت و شخص رئیس جمهور یک ماه فرصت دارند که در مجلس حضور پیدا کنند و در صحن علنی به پاسخگویی مستقیم به نمایندگان مجلس بپردازند.

این اولین کنتاکت مستقیم دولت و مجلس نیست اما فرقی اساسی به درگیری های گذشته دولت و مجلس دارد و آن این است که این بار توپ در زمین احمدی نژاد افتاده و برای اولین بار در گوشه رینگ باید به دفاع از خود بپردازد. در طرح های مشابه با اعمال نفوذها و وعده هایی که به هر طریق به نمایندگان داده می شد و یا برخی از امضای خود منصرف می شدند و طرح سوال از رئیس جمهور رای نمی آورد و احمدی نژاد به هر طریقی که می توانست از زیر بار پاسخ گویی به مجلس شانه خالی  می کرد. اما این بار با ماجرای علی مطهری و استئفای وی ورق برگشت و طور دیگر رقم خورد. این بار قانونی وضع شد که به موجب آن نمایندگانی که طرح سوال را امضاء می کنند دیگر نمی توانند امضای خود را پس بگیرند.

به نظر می رسد با توجه به اتفاقات رخ داده و نابسامانی های اقتصادی و برخی گفته های معنا دار دکتر احمدی نژاد باید منتظر رخ دادن اتفاقات خاصی بود.

در ادامه متن سوالات نمایندگان ملت از دکتر احمدی نژاد آمده است که تامل در این سوالات خالی از لطف نخواهد بود.

متن سؤال از رئیس جمهور را که به شرح ذیل است:
۱- چرا قانون تسهیلات ارزی برای متروی تهران و کلانشهرها و حمل و نقل عمومی سایر شهرها علیرغم نیاز مبرم این شهرها به روانسازی ترافیک خصوصا با آغاز هدفمندی یارانه‌ها، حامل‌های انرژی، ابلاغ و اجرا نشد.

۲- طبق آمار اعلام شده از سوی برخی مسئولین اقتصادی نرخ رشد اقتصادی کشور در سال ۸۹ حدود ۴.۵ درصد بوده و اگر نرخ اعلام شده از سوی صندوق بین‌المللی پول را بپذیریم، به حدود ۳ درصد بوده است در حالی که طبق برنامه باید حداقل ۸ درصد باشد؛ آیا این امر حاکی از ضعف مدیریت اقتصادی کشور نیست؛ همچنین با این نرخ رشد آیا ممکن است یک میلیون و ۶۰۰ هزار شغل در کشور ایجاد شده باشد.

۳- در اجرای قانون هدفمندسازی یارانه‌ها سهم بخش تولید صنعتی و کشاورزی تاکنون به درستی پرداخت نشده و باعث گران تمام شدن هزینه تولید کالا و محصول و آسیب دیدن بنگاه‌های اقتصادی شده است؛ چرا دولت مقید به اجرای قانون مجلس نیست.

۴- مقاومت ۱۱ روزه جنابعالی در مقابل حکم حکومتی رهبر انقلاب مبنی بر ابقای حجت‌آلاسلام مصلحی وزیر محترم اطلاعات چه توجیهی دارد.

۵- این سخن جنابعالی که مجلس در راس امور نیست، چه هدفی را دنبال می‌کند.

۶- وزیر ورزش و جوانان پس از ۵ ماه از ابلاغ قانون تشکیل وزارت ورزش و جوانان با نامه‌ای غیرمعمول به مجلس معرفی شد. آیا این امر نوعی تلاش برای گریز از اجرای قانون نیست.

۷- مبلغ هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان بودجه ارتقای شاخص‌های فرهنگی کشور در قانون بودجه سال ۱۳۸۹ چگونه هزینه شده است.

۸- چه ضرورتی وجود داشت آقای منوچهر متکی وزیر سابق امور خارجه در زمان ماموریت خود به سنگال عزل شود، به طوری که علاوه بر تحقیر شخصیت ایشان نظام جمهوری اسلامی ایران در سطح جهان آسیب ببیند.

۹- چرا جنابعالی با علم به اینکه انتقاد از برخی مجریان قانون عفاف و حجاب در رسانه ملی موجب کاهش اقتدار نظام در این حوزه و بدتر شدن وضع پوشش اسلامی در جامعه خواهد شد در برنامه زنده تلویزیونی ضمن متهم کردن برخی مجریان این قانون برخلاف اجماع فقها بر وظیفه دولت اسلامی در آن مرتبه از امر به معروف و نهی از منکر که نیازمند اعمال قانون است، با اعلام این مطلب که راه حل این مسئله منحصر به کار فرهنگی است. از دولت سلب مسئولیت نمودیم و پس از مخالفت گسترده مراجع تقلید، ائمه جمعه، علمای بلاد و نمایندگان مجلس با سخنان شما در مصاحبه زنده تلویزیونی بعدی اعلام کردید که سخن من همان است که گفتم؛ این رفتار شما چگونه توجیه می‌شود.

۱۰- چرا نظریه ترویج مکتب ایرانی به جای مکتب اسلام را که توسط رئیس دفتر شما بیان شد علیرغم ضدیت با مبانی انقلاب اسلامی و مخالفت قاطبه مراجع عظام تقلید و علمای بزرگ و دلسوزان نظام تائید و بر آن تاکید نموده و باعث تنزل جایگاه انقلاب اسلامی و زنده شدن تعصبات قومی در میان مسلمانان و سوءاستفاده مخالفان وحدت اسلامی گردیدیم. اصولا چرا ازگروه موسوم به جریان انحرافی علیرغم هشدار و اعلام خطر علمای بزرگ اعلام برائت نمی‌کنید. بلکه از این افراد دفاع می‌نمایید.